(kanak2 perempuan yg berbaju biru-ieka)
(kanak2 yg sedang mencium seorang kanak kecik itu - haris)
(kanak2 yang dicium itu - menmen)
(kanak2 perempuan berbaju putih - nurul)
(kanak2 lelaki yang berada di depan nurul - azwan)
(kanak2 yang di depan sekali - syamil)
Hari ahad lepas sy dn seorang shbt telah selamat sampai ke bumi UKM, Bangi...jeng2, agak sedih meninggalkan negeri tercinta dan keluarga tercinta.
Dan semalam, hari yang banyak mengajar sy tntg hidup jg la..musafir di bumi Allah..
Pagi semalam sepatutnya ada kelas, tp lecturer x masuk pun, jadi lepas kelas kami beramai-ramai menyerbu kaunter pusat pengajian kami. Banyak perkara yang nak di tanya. Lebh kurang 9.40 pagi baru kami beredar dari kaunter tu.
Coursemate ajak keluar utk mencari barang2 keperluan kami, tp sy ada janji dgn shbt2 lama.
Maka, sy pun ke seksyen 7 yang tak tahu di mana sebenarnya. Matlamatnya satu, nk gi kedai pok su, adik abah. Setelah meredah bangi dalam 20 minit, maka sampai la sy ke kedai tersebut.
Terharu....sepupuku yang cilik menyambut kedatangan saya di muka pintu kedai...mereka berebut-rebut nk salam dengan cik kinah. Masih adakah kanak2 di zaman ini yang berebut nk salam dgn insan yg lebih 'matang'?? (bukan lebuh tua.... B-) ) Persoalan tu bermain di fikiran sy.
Kami makan sama2..mula mereka tak nak makan, tp gara2 tengok sy makan roti canai telur, jd mereka pun mnta roti canai telur dgn abah mereka. Nurul, ieka, haris, azwan, syamil...itulah nama mereka.
Lepas makan roti mereka, sy suapkn pula roti sy yg masih ada...kelakar, bila tnya, nk lagi tak, mereka akan jawab tak nak, tapi bila suap je, buka juga mulut...sweet...terutama azwan dgn syamil tu..air milo sy pun di kebas mereka...haish..cik kinah nk minum apa je...
Makan punya makan, sembang ngarut2 dgn mereka (layan budak kecik kan..tp seronok)...pok su ajak gi rumah dia.. berat rasanya nak tolak sbb dia dah berkali ajak ke rumah.
Dalam kereta, ieka dgn haris naik dgn sy, yang lain naik dgn pok su. Haris duduk depan, ieka duduk belakang. Bantal yg ada dalam kereta sy di jadikan bahan utk mereka 'restling' adik beradik dlm kereta tu....sabar je la...rindu sgt keriuhan mereka.
Banyak yg sy bualkan dgn haris...tahun depan dia masuk darjah 1 dah.
"Kak shakinah, (nama penuh dia panggil sy...ades, bagus2) kenapa kak shakinah tampal kertas ni?" dia bertanya tentang doa naik kenderaan dan penghulu istighfar yang saya tampat di depan tu sambil dia membetulkan kertas tu.
"Penghulu....is..tik..far...eh, penghulu....is...tihfar..."ieka cuba menyebut dgn betul perkataan istighfar.
"Haris rasa kenapa akak letak??" sy menyoal kembali, tidak memberi jawapan yg dia mahukan.
"Ntah...."ringkas jawapan haris.
"Supaya setiap org yg naik kereta ni, baca doa tu...moga perjalanan selamat..walaupun nak gi kedai ke...,"betul ke sy jawab tu, berdebar jg sbb kanak2 ni ibarat span kan, dia org akan absorb apa yg kita sampaikn.
"Habis, penghulu istihfar tu??" ieka cuba menyebut dgn baik perkataan istighfar tu.
"Kenapa nama dia 'penghulu'?? penghulu tu apa??" mesti dia org geram, cik kinah ni, org tanya bukan nk jawab, tp soal balik...
"Penghulu tu ketua la...kan cik kinah...pemimpin" jawab ieka.
"A'ah....betul tu syg...ieka tahu tak istighfar tu apa.." soal lagi.
"Astaghfirullahalazim...."mereka adik beradik berzikir di dalam kereta sy..seronoknya dengar budak2 ni, untung pok su dgn mak su ada anak macam mereka.
Sy plak semakin seronok melayan mereka. Sambil nk ingt jalan lagi, nk elak kereta lagi sebab jalan di kajang sesak sangat time tu.
"Kenapa ieka dgn haris baca macam tu??" yeah, kita main soal2 je hari ni ye adik2..
"Abah selalu baca tu...kan kak ieka.."haris menjawab. Dia paling bongsu dn satu2nya anak lelaki.
"Tapi, tahu tak kenapa abah baca tu??" soalan demi soalan.
"Abah cakap, kita ni banyak dosa, jadi kita kena minta ampun dengan Allah. Tapi, kami kecik lagi, mana ada dosa kn kak kinah," Haris menjawab sambil memuntal bantal yg ada dlm kereta.
"Selagi haris dengan ieka belum cukup umur, dosa akan di tangguh oleh abah dgn ibu, nanti ieka dgn haris akan tanggung dosa sendiri juga. Erm...sekarang, dapat bayang tak maksud penghulu istighfar tu apa??" sy cuba bermain kata2...nk cakap baligh takut mereka lagi pening...
"Tak.." serentak mereka jwb sambil geleng kepala.
Alamak....sy ni memang la, tak pandai nk layan mereka.
"Macam ni, penghulu tu, kan kak ieka dh cakap tadi, ketua, pemimpin...istighfar tu pula di baca untuk minta ampun...jadi apa??"
"Kita baca ni untuk ampun la dgn Allah..cuma ayat ni dia ketua kepada ayat minta ampun yang lain...kan cik kinah kan," ieka jawab.
"Betul syg....tp, Allah tu Maha Pemurah...Dia sentiasa terbuka menerima taubat hambaNya. Masih banyak cara untuk kita minta ampun. Yang penting, kita kena ingat, Allah sayangkan semua hambaNya," sy cuba semampu boleh untuk menjelaskan kpd mereka.
Susah jg ek nk mendidik anak2 ni. Tak boleh rasa bosan dengan soalan2 yang keluar dari mereka. Sy memang teruja untuk bersama dgn mereka sbb al-maklumlah, takde adik kecik sbb sy ank bongsu.
Lepas tu, haris diam je....
"Kenapa haris diam??" tanya saya. Memang sy dapat fokus kpd jalan raya tu lebih, tp rasa tak best pula dlm kereta tu senyap.
"Haris pernah suruh kawan2 haris pukul kawan haris...haris dah buat dosa la kan cik kinah," mulutnya muncung ke depan, dengan muka sememek.
Ya Allah, luhurnya hati seorang budak. Telus. Sy pula yang jadi hiba, mereka masih bersih, suci. Tengah2 sy melayan perasaan tersentuh tu...terdengar haris cuba membaca penghulu istighfar tu sambil mengeja2 ayat tu, dalam arab la..seawal usia tu dia dah mampu membaca ayat tulisan jawi..sgt kagum.
"Haris nak minta ampun dengan Allah, sebab haris suruh kawan haris pukul kawan haris, haris dah buat dosa," jawapan yang tak ditanya soalan pun. Tersentuh sy...
Ieka senyap je dari tadi. Ieka agak pendiam sikit. Tapi dia amat lembut, sy dpt bayangkan, bila dah besar nnti, dia jadi seorang muslimah yg sgt disanjung tinggi dengan akhlaknya, peribadinya..sangat menyentuh hati.
Sambil2 tu mereka berbalas lambaian dgn adik mereka yang berada di dalam kereta abah mereka di depan. Macam2 aksi mereka melambai..risau sy brek mengejut je.
Setelah tiba di rumah mereka, mereka semangat membuka pintu, punya nak saya masuk. Macam2 budak2 ni. Ibu mereka yang memang ada di rumah menyambut sy di muka pintu. Terharu sangat sebab diraikan sebegitu.
Masuk2 je nurul tarik sy suh duduk atas kerusi. Duduk kejap, kemudian lari ke dapur, nk cari kerja. Tapi, sy tak dibenarkan buat apa2 kat dapur tu...maka duduk bersama kanak2 itu main kereta bomba, layang cd kartun...lama tak jadi kanak2.
Tunggu punya tunggu sambil main dgn kanak2 tu, kami makan pula dan lepas makan sy pulang ke kampus kerana ada janji yang perlu di patuhi.
Sebelum balik, haris datang kat kereta sy. Dia naik duduk sebelah driver. Mak ayah dia dah panggil sebb risau haris nak ikut sy balik ke bangi je.
"Cik kinah, jom kita baca doa naik kete..nanti cik kinah boleh sampai dengan selamat ke sekolah cik kinah," pinta haris setelah pintu kereta ditutup. Sekolah?? Dia panggil kolej sy sekolah...haris..haris...budak2 kan.
"Jom..kita baca sama2.."sy baca doa tu dia ikut. Kelakar jg la, sebab masa baca doa tu, dia tutup mata, muka menghadap ke atas, menampakkan kesungguhan si cilik ini. Kelakar sebab macam2 karenah kanak2 tp tersentuh sebb dia turut sama mendoakan keselamatan sy.
Lepas baca doa, dia turun balik, gi kat ibu dia.
"Ibu..ibu...haris baca doa naik kete dengan cik kinah. Nanti kita naik kete abah, kita baca doa tu ek..,"bahagianya hati seorang ibu bila anaknya berkata begitu.
Maka, pulanglah sy ke kampus yang dirindui ini.
Tak sedar air jernih keguguran..rindukan mereka. Saja sy biarkan bantal tu bersepah dlm kereta sbb nk kekalkan kesan mereka main tadi, biar jadi kenangan utk sy.
Sy menelefon shbt sy di kampus utk bersiap sbb kami akan ke sebuah shopping complex di serdang, ada 'reunion' sekolah lama di sana. Sy yg dah sememangnya lewat, akan lebih lewat kerana kami ingat2 lupa jalan nk ke sana.
Sampai2 je kami solat zohor, kemudian makan...bila dah lama tak jumpa, muka masing2 dh berubah, lain sangat. Tapi, alhamdulillah, nama saya masih diingati mereka...terharu
Semasa kaum adam main bowling, kami kaum hawa pusing2+jalan2 meninjau bangunan tersebut, ada yang cari barang, beli itu ini...yang wajib sy beli ialah slipper toilet, itu pesanan rum8.
Tp, ntah la, sy tak pentingkan nk beli apa, yg pntg masa kmi bersama. Ada yg selalau jmpa, ada yg tak pernah jmpa lepas spm la, ada yg x pernah jmpa lpas pindah sekolah la...even rumah sebelah taman je...
Macam2 yg berlaku di sana....
Dalam perjalanan pulang dari UPM ke UKM, sy dn shbt sy mengisi perjalanan pulang kami dengan sesi air mata. Ada kisah perjuangan seorang sahabat kami yang Allah uji jauh lebih hebat dari kami, tp dia begitu tenang menghadapi ujian itu. Kami sama2 muhasabah diri.
Tak terkejutkan, insan yang Allah uji dengan ujian lagi hebat tu lah yang jauh lebih berjaya. Walaupun sahabat kami itu tidak dapat menikmati zaman remajanya seperti orang lain, tak dapat menikmati zaman kanak-kanaknya seperti orang lain, tp kini dia jauh lebih berjaya dari orang lain.
Very humble, lemah lembut, tp mantap jati diri.
Bila dengan sepupu cilik sy tu, rasa seperti Allah nk peringatkan sy tntg sesuatu. Benarlah, anak2 adalah permata berharga anugerah Allah untuk semua ibu bapa. Siapa sy hari ini adalah asal daripada ibu dan bapa sy, tapi apa yg dh sy buat untuk mereka??
Recall semula sakinah....refresh balik...
Salam muhasabah..salam perkongsian dari diri yang jahil ini.
p/s: anak2 adalah hadiah dari Allah...
No comments:
Post a Comment