**Apa ertinya semua ini?**

Salam..post kali ni memang keluar tajuk sangat2...tp, mcm biasa la, sy lebih suka 'meluahkan' dlm blog sy. Ada shbt menegur, kinah lebih banyak berkongsi atau meluah dlm bentuk penulisan berbanding secara lisan..erm..

Ada benarnya...ada masa dan ketika sy tak pandai nak meluahkan dan mengambil sikap memendam..dan...tu pun antara sebab 'sakit' sy menyerang lagi.

Sebut tentang 'sakit', alhamdulillah, dlm cuti ni, sy sempat curi masa wat appoinment dgn doktor pakar yg tertangguh setahun, gara2 sy berlagak sihat sepenuhnya.

Menurut doktor, keadaan sy much much more better...tp it can getting worse if i'm not control myself. Sy rasa shbt mengenali sy seorang yg degil kan...tak makan nasihat suruh berehat..hehe..

Bila kat rumah, mmg jarang 'diserang', tp kalau kena juga, sy honestly akan berlakon habis depan mak ayah....bukan tak nak dengar nasihat shbt semua, tp ada sesuatu yg bermain dalam minda sy utk mengatakan tidak..

Maaf, bukan sy tak sayangkan shbt semua, malah terharu sgt sebab shbt amik berat tntg sy.

Jaga sy time sakit, suap kan makanan, kalau kat sekolah dulu, shbt yang tolong wudukkan sy sebab sy dah tak boleh bangun....semua tu sy ingat...

Kalau balik prep, tengok bilik gelap je, masing2 dah tahu, kinah tak sihat....sorang demi sorang temankan sy tido kat bilik sakit...papah saya dari tingkat empat...bukan setakat papah, tp angkat sy..sy ingat semua tu...

Ada sekali tu, tibe2 je kaki sy terasa sejuk, rupanya ada hamba Allah ni tengah sapu wudhuk pada sy....antara sedar atau tak, tapi saya boleh ingat saat tu sampai hari ini.

Kalau kat kelas, sy akan berlari2 keluar mencari toilet, sebab nak muntah....pasti akan ada shbt yg akan mengejar sy dari belakang. Sy ingt semua tu.

Kalau warden, memang dah maklum tentang sy. Even time spm pun, sy dan seorang muslimin ni sentiasa dlm pemantauan, takut apa2 terjadi pada kami. Sebab kami ni 'special case'.

Kinah dah menyusahkan banyak pihak dari dulu lagi..maafkan sy ye...

Rasenye tak tersebut satu persatu peristiwa dulu. Ada juga shbt sy yang menangis bila tengok sy sakit, dia kata, tak leh bayang betapa sy tengah sakit time tu...

Ni baru sakit sikit, tak tertanding sakaratul maut...Bantulah kami Ya Allah dalam menghadapi sakaratul maut kami.

Bile buka balik 'surat cinta', Dia dah bagi tahu....
"Dan pohonlah pertolongan (dari Allah) dengan SABAR dan SOLAT. dan sesungguhnya yang demikian itu sungguh berat, kecuali bagi orang2 yang kusyuk.(iaitu) orang2 yang meyakini bhw mereka akan menemui Tuhannya dan kembali kepadaNya"[Al-Baqarah 45-46]




Bila kat matrik, susah utk sy sesuaikan diri pada mulanya. Sampaikan ada lecturer yang tak percaya sy sakit. Menangis saya dalam kelas bila dia tak percaya, tp at last, dia lah lecturer yang paling sy rapat.

Bersyukur sgt dipertemu dgn rum8 dan shbt prac yg caring sgt. Mcm2 kisah...

Pengsan di dewan kuliah antara part yg sy malu sgt...tp tengah sakit, tak pk lain dh, bila dh sihat, teringat semula, terasa la betapa malunya...ada muslimin yang tengok sehingga ke van matrik..menurut cerita seorang shbt sy la..

Ada sekali tu, sy pengsan seorang diri dlm bilik, time tu nk gi toilet sebab nk muntah, tp tak sedarkan diri depan pintu. Rum8 sy balik, terkejut, sy dah terbaring...mcm mn sy boleh ingt ek??bila dah sedar tu, slow2 la recall...

Masing2 bergilir beli makanan utk sy, pastu shbt prac ada la yg dtg melawat kat bilik. Masing2 dh taw, kalau kinah x dtg kuliah, ada masalah la tu...

Time maghrib je, selalu menyusahkan felo, dia dan suami akan menghantar ke klinik. Andai la time sakit tu sy boleh berkata, sy nak sangat minta maaf pada kalian sebab terpaksa bersusah utk sy.

Ada yg smpi sakit pinggang sebab angkt sy dari tingkat 4 la, ada yg lenguh tangan, mcm2 kesusahan yg shbt alami demi kasih syg utk sy.

Maafkan sy ye shbt....sy tak pernah berniat utk susahkan shbt semua....

Tapi sakit yang paling bahagia bagi sy, bile program yg Syukbah Akademik buat kat surau dulu dengan kerjasama fasi UIA. Kursus Pemantapan Akademik.....Walaupun terlampau banyak cacat cela program tu, tp sy bersyukur sgt.

Petang tu, bile program dh hbs, sakit sy semakin memuncak...memang dri t/hari dh terasa, tp wat tak taw je la kan.

Petang tu, semua org dh balik. Muslimat time tu tinggal sy dgn seorang shbt sy nie. Dia nk tutup suis lampu kipas semua, sy nk tolong tp x berupaya sgt dh. Time tu jg la ada muslimin buka tirai nk serahkan apa x ingt...kontrol macho la sy...malunye...tp tu la sakit yg paling bahagia, sebab sakit tu berbaloi sgt dgn 'kedegilan' sy sebelum tu.

Mekasih semua shbt NTP.....



Bila masuk ukm plak, boleh tahan jg mencabar. Jodoh sy dpt seorang rum8 yg memang mantop la. Seorang yg amt caring even slalu kena buli dgn sy...hihi..termasuk jiran2 bilikku..

Shbt2 anak pahang, termasuk jg coursemate....

Sy pengsan di dewan senat ukm, mmg x sedar apa dh time tu...yg sy taw, tibe2 tangan sy di cucuk, masuk air dan sedikit darah.....rupanya masa tu dh pagi..dlm kul 1 lebih...

Pengsan semasa wat latihan kat dewan kolej....kelam kabut senior...maafkan sy utk semua senoir2 yg risau tntg sy....

Bertuahnya sy sebab di kelilingi oleh shbt2 spt kalian semua....

Shbt, nk taw x, kdg2 semasa sakit tu mmg ada kala sy menangis, menangis menahan sakit satu hal, pada masa yg sama sy menangis terharu sebab kalian amat menyayangi sy...terima kasih sgt shbt.

Dalam short sem baru ni, sy berkesempatan mengikuti kursus di cameron highlands..di situ jg sy di uji...lagi la malu, ustaz yang merawat sy, dengan gempaqnya sy terjatuh ketika bacaan doa utk kami pulang.....malunya....

Tapi, itu bukan kehendak sy....maafkan sy ye shbt...

Shbt taw, dulu sy digemparkan bahawa 'sakit' sy ni boleh membawa kepada lumpuh. Sebab ia menyekat darah utk mengalir dari seluruh badan. Apa perasaan shbt bila di khabarkn tntg itu pd diri shbt??

Saat tu, xde sape yg tahu melainkan Allah dan mak sy yg menemani sy ketika itu. Even ayah dan abg sy tak tahu hal ini sampai hari ini.

Orang pertama yg tahu adalah shbt kat matrik, time tu sy bersalam dgn dia sebab kami berada di penghujung matrik, dalam surau Ibadur Rahman tu la sy peluk dia. Dia insan yg pertama tahu....

Jadi, rentetan peristiwa tu, sy memang ambil ubat khas utk elak lumpuh...tp tu la...'Kun faya kun'...alhamdulillah, hari ini, percentage sy utk lumpuh tu dh tipis....sy dah x amik lagi ubat tu.

Kata kwn sy, lumpuh ni sebab syaitan, dia yg sekat salur darah kita....Sy terfikir jg tntg tu, pepun kembali pada Dia kan...

Masa sy di SBPIK dulu, tiap 2 minggu, ari jumaat je sy xkn ada kat kelas, sebab ada appoinment dgn doktor pakar..mak sy yg arrange utk anak dara tunggal dia ni.

Macam2 terapi sy buat, sentuh hidung, mata, telinga, kotak tisu...apa lagi..ketuk lutut...doktor tu 'guris' tapak kaki guna kunci....pergh...sakit tu..dia nk tengok refleks sy.

Time tu, sy sedih sgt, sebab ada masa sy boleh buat dgn laju, ada masa lambat. Sy tak sedar pun semua ni 'berlaku' pada sy. Tak tergambar perasaan sy time tu.

Dengan mak sy menjadi saksi, sedih sgt taw. Dengan kanan dan kiri pun tak leh beza....tu sampai sekarang pun kadang2 tersasul..

Tapi, alhamdulillah, semakin hari, sy terasa sy semakin pulih. Jauh lebih baik. Ada shbt kat ukm ni kata sy ni consider teruk jg...tp tanya la shbt sekolah dulu, keadaan sy jauh lebih teruk..

Sahabat, apa ertinya semua ini??Erti buat shbt mahupun sy?

Jika di fikir akal, shbt hanya mendapat lenguh badan dan tangan sebab mengangkat atau memapah sy, mata yg tak cukup tido demi utk memasti sy rehat
secukupnya dan apa lagi....

Tapi sy percaya, sahabat bukan insan yang begitu...setiap gerakan dari shbt diiringi doa agar sy beroleh kesembuhan kan...betapa bertuahnya sy mendapat sahabat seperti shbt...

Andai shbt merasa lenguh yg sebenar2 lenguh, penat yg sebenar2 penat, sy pohon ampun dan maaf dari hujung rambut hingga hujung kaki sy. Sy tak pernah berniat nk menyusahkan mana2 pihak terutama shbt...

Kenapa sy menceritakan semua ni??Bukan untuk menagih simpati, bukan utk meraih perhatian yg lebih, bukan utk berlagak supaya sentiasa kasihankan sy, bukan...bukan semua itu.

Sy tak punya apa2 untuk membalas semua jasa sahbat...tak terkata dan tak terbilang dek sy semua jasa shbt. Tak mampu utk sy melunaskn semua hutang tu....

Sy xnk shbt 'bersimpati' dgn sy, jauh sekali perasaan 'kesian'....terima kasih menerima sy seadanya....

Harap shbt tak salah tafsir knpa sy tulis post nie.....tp, permintaan terakhir sy, sy mohon doa dari shbt agar nikmat kesihatan sy ini dapat terus di pinjam dari Dia.

Duhai shbt, sungguh, sy tak punya hadiah berupa wang atau penghargaan lain, cuma ikatan ukhwah ini akan dirindui sampai bila2.

Terima kasih utk semua insan yang telah 'berpayah' dalam membantu sy... Sy akan ingt jasa kalian....Hanya Allah yg mampu membalas..Semoga ukhwah ini diberkatiNya..




p/s: andai la ada pihak yg mmbaca post ni, dan tertnya, ujian apa yg ditimpa pada sy nie...simpan je la soalan tu..sy takkan menjawab...biar la apa yg tersurat di sini penceritanya, maafkan sy ye...